تفسیر لباس ها در نقاشی آدمک
نخستین دلیل وجودی لباس ها ، حمایت از بدن در برابر تغییرات هوا و یا ضربه ها بوده است . علاوه بر این ، در وضع تمدن کنونی ، از لباس ها برای تغییر شکل اندام و زیبا کردن آن استفاده می شود . بدین ترتیب ، خود دوستداری ، تمایل به جلب توجه و هم چنین میل به پنهان کردن خود از نظر دیگران ، براساس نوع لباس مشخص می شود . لباس می تواند نشان دهنده حجب و حیای فرد و یا گرایش به خود نمایشگری او باشد . از لباس ها اغلب برای تعیین جنسیت آدمک ترسیم شده و گاهی نیز نوع کار او استفاده می شود . بنابراین مسائلی که به وسیله لباس بیان می شوند ، نسبت به آن چه که از طریق بدن بیان می گردد دارای عمق کمتری هستند . در این مقاله به بررسی تفسیر لباس ها در نقاشی آدمک می پردازیم .
تحلیل لباس ها در نقاشی آدمک
مک هور (Mac hor) در شیوه لباس پوشاندن به آدمک های ترسیم شده دو نوع بازخورد را ، که هر دو واجد جنبه خود دوستدارانه هستند ، متمایز می کند :
- در شیوه نخست که او آن را " خود دوستداری پوشاکی " می نامد ، نسبت به ترسیم لباس ها توجه زیادی می شود . این شیوه در افراد برونگرایی که قبل از هر چیز تایید اجتماعی را جستجو می کنند ، مشاهده می شود و می تواند به سوی نوعی سازش نایافتگی مرضی جهت یابد .
- در شیوه دوم ، توجه اصلی متوجه بدن است بدون آن که به لباس ها اهمیت چندانی داده شود و مک هوور آن را "خوددوستداری بدنی " می نامد . این شیوه در افراد درونگرایی که توجه اصلی خود را به آن چه در درونشان می گذرد ، توجه می کنند مشاهده می گردد .
- هم چنین می توان لباس ها را از زاویه معنای رمزی آن ها مورد بررسی قرار داد ، اما باید این نکته را نیز خاطر نشان کرد که در نخستین ترسیم های کودکان ، آدمک به صورت برهنه کشیده می شود و فقط پس از 4-5 سالگی است که کودک به آدمک های خود لباس می پوشاند و بنابراین در نظر گرفتن معنای رمز لباس ها فقط از این سنین به بعد امکان پذیر است .
آدمک برهنه
گاهی آدمک به صورت برهنه یا با لباس های اندکی ، ترسیم می گردد . برهنگی به معنای نفی کردن نقش اجتماعی لباس ها است . به عبارت دیگر ، برهنگی در نقاشی افراد خود میان بین و فرد گرایی دیده می شود که همه قرار دادهای اجتماعی را طرد می کنند . هم چنین برهنگی به معنای تنبیه رمزی یا نماد تحقیر دیگری است و به معنای ناارزنده سازی و کوچک کردن شخص برهنه محسوب می شود .
لباس های وصله دار و پاره نیز به منزله بخشی از این فرآیند نا ارزنده سازی هستند و هنگامی که کودک شخصی را که معرف خود او است به این شکل ترسیم می کند ، طغیان در برابر محیط و امتناع از پذیرفتن اصول اجتماعی را نشان می دهد . برعکس پوشاندن سر تا پای آدمک و یا ترسیم لباس های ضخیم و گرم ، نیاز به محبت مادرانه و گرمای عاطفی را نشان می دهد . در این موقع ، کودک طالب گرمای عاشقانه و ناز و نوازش است .
کلاه
ترسیم کلاه ، افزون بر آن که به معنا مردانگی و قدرتمندی است موجب می شود که آدمک به صورت بزرگ جلوه گر شود . اما چون کلاه همواره نشانه نماد شغلی نیز بوده است ، گاهی کودک از آن به منظور شخصیت دهی به آدمک و تعیین مرتبه اجتماعی وی استفاده می کند . هنگامی که کلاه شکل احلیلی به تصویر کشیده شده باشد می توان آن را به معنای جابجایی جنسی و وجود مسئله ای در این زمینه ، که معمولاً با ترس از اختگی مرتبط است تفسیر کرد . مک هوور عقیده دارد که وقتی تبعیت جویی اجتماعی با هشیاری احلیلی نامنطبق باشند ، کودک به ترسیم کلاه می پردازد .
لباس های بالاتنه مانند بلوز ، کت و جلیقه
لباس های بالاتنه مانند بلوز ، کت و جلیقه که سینه و قلب را می پوشانند با عواطف کودک در رابطه هستند و وی غالبا از آن ها برای شخصیت دهی به آدمک و بیان دلمشغولی های اجتماعی خود سود می جوید . چگونگی وصل شدن این بخش از لباس ها به آستین ها و به لباس هایی که قسمت پایین بدن را می پوشانند ، سطح ساخت دهی به طرح بدنی را نشان می دهد .
جیب
جیب ها بیان کننده اسرار و میل مالکیت در کودک هستند و غالبا توسط کودکانی ترسیم می شوند که تمایل به داشتن ، تصرف کردن و گرفتن در آنها زیاد است . معمولاً کودکانی که بسیار وابسته اند و یا آن هایی که دچار محرومیت مادی و یا عاطفی هستند ، در نقاشی جیب های متعدد می کشند . در صورتی که جیب ها روی سینه نقاشی شوند ، دل مشغولی های دهانی یا جنسی را نشان می دهند .
دکمه
غالباً براساس ترسیم دکمه ها است که نقاشی لباس کودکان خردسال شروع می شود . اگر تعداد آن ها ، به خصوص در خطوط میانی آدمک بسیار متعدد باشد ، نشان دهنده بازخورد تبعیت از منشا قدرت است . نقاشی یک دکمه روی ناف ، نشانه کنجکاوی های مرتبط با چگونگی تولد است . در کل دکمه ها برای تزئین آدمک به کار می روند و او را مهم تر جلوه گر می سازند .
تزئیناتی مانند سنجاق ، گره ، کمربند و جواهرات
تزئیناتی مانند سنجاق ، گره ، کمربند و جواهرات آن که امکان بستن ، منظم کردن و نگهداشتنن را فراهم می کنند میل به مهارکردن خود و یا تابعیت از خواسته های محیط را نشان می دهند . کمربند که ناحیه عقلی را از ناحیه غریزی جدا می کند ، نشان دهنده بازداری جنسی است . گاهی هنگامی که کودک توانائی مهار کردن غرایز و کشاننده های خود را ندارد ، کمر آدمک را بسیار ظریف و شکننده ترسیم می کند . جواهرات و همچنین فراوانی جزئیات و نقش و نگار پارچه های لباس به معنی خود دوستداری و میل به جلب توجه است .
کفش
کفش ها در عین حال به دلیل شکل برونی و نوک تیز آن ها نشان دهنده نماد مردانه و به علت شکل درونی و گود آن ها نشانه نماد زنانه هستند و غالبا مانند پاها، دارای معنای احلیلی می باشند . اغلب روانشناسان بیان می کنند که همجنس خواهان به کفش ها خیلی اهمیت می دهند .
شلوار
هر چند به دلیل شیوه لباس پوشیدن در جامعه حاضر، شلوار را نمی توان خاص مردان دانست اما همواره شلوار به دلیل پوشش دادن به بخشی از بدن ، دارای معنای جنسی است .
دامن
دامن از ویژگی های زنانه است و هنگامی که کودک به نقاشی دامن چین دار و تزیین شده می پردازد به معنای تاکید جبرانی برخود دوستداری زنانه است . به طور کلی لباس ها نشان دهنده هویت و احساسات عمیق فرد هستند ، ضمن آن که می توانند به توانایی یک شیوه رفتاری خاص را مشخص کنند . مثلاً نقاشی پلیس نشانه قانون ، نظم و اقتدار است . چون این افراد منظم هستند و نقش آن ها حمایت از دیگران و یا به کیفر رساندن مجرمین است . کودکی که خود را به صورت پلیس ترسیم می کند غالباً دارای تنش های قابل ملاحضه و پرخاشگری کم و بیش آشکاری است که احتمالا ً ناشی از تعارض با پدر و یا قدرتی است که معرف او است .
ملوان یا خلبان کسی است که دائما در سفر است و کودک بر اساس نقاشی آن ها ، تمایل به گریز ، به جایی دیگر رفتن و یا شخص دیگر بودن را نشان می دهد . بر حسب فراونی ترسیم این شخصیت ها در نقاشی کودک ، می توان فرضیه وجود میل به سفر و یا مشکلات باقی ماندن در یک محل و ریشه گرفتن را عنوان کرد . نقاشی شاه تاج دار و پر شکوه ، نشانه ترسیم تصاویر سلطه جو و موفق از " من " است . و هم چنین عنوان تجسم رمزی پدر محسوب می شود و تمایل به تایید خویشتن را نشان می دهد . ملکه به عنوان تصویری از مادر و زن است و در نقاشی کودکان خردسالی که رویای برتری آرمان زیبایی قدرت را در سر دارند زیاد دیده می شود . بر اساس بررسی مجموعه نقاشی می توان مشخص کرد که آیا با یک همسان سازی مواجه هستیم و یا آن که شخص ترسیم شده معروف تصویر مادرانه است .
نقاشی قالبی یعنی تصویر کشیدن دقیق و کامل یک شخص یا الگو ، نشانه گریز رها شدگی یا تمایل به پنهان کردن عمق وجود خویشتن است . چنین تصاویری ، اثر کودکانی است که از آشکار کردن " من " خود اجتناب می کنند ، ضمن آن که به انجام آن چه از آن ها خواسته شده می پردازند . گاهی این تصویر قالبی به صورت مکرر در نقاشی های متوالی کودکان دیده می شود . چنین نقاشی های غالباً توسط کودکان مهاجر ، رها شده و یا آن هایی که در محیط های فرهنگی متفاوت با فرهنگ اصلی خود زندگی می کنند ترسیم می گردند . در این صورت ، الگوی قالبی نشان دهنده هویت یا ناتوانایی در تحقق شخصیت واقعی خویشتن است و در موارد افراطی می توان فرض کرد که کودک شخصیت حقیقی خود را رها کرده است .
برای اطلاعات بیشتر در مورد مهارت های فرزند پروری در زندگی مانند اهمیت نقاشی در زندگی کودکان ، سن شروع نقاشی در کودکان ، نقاشی متناسب هر سن ، تفاوت نقاشی پسرها با دخترها و ... در کانال تلگرام روان شناسی کودک و نوجوان متعلق به سایت مشاوره خانواده فیلیا عضو شوید . یا اگر در مورد مسائل مربوط به کودکان مانند سن شروع حرف زدن و راه رفتن ، نقاشی ، بازی ، دوستیابی ، انگشت مکیدن ، ناخن جویدن ، مسائل و مشکلات مدرسه مانند مشکلات ریاضی ، خواندن و نوشتن ، ترس از تنهایی ، ترس از تاریکی و ... سوال دارید و نیاز به راهنمایی دارید با مشاوره تلفنی روانشناسی فیلیا تماس بگیرید تا از کمک مشاوران مرکز مشاوره روانشناسی فیلیا استفاده کنید .
جدیدترین مطالب فیلیا
