فعال بودن هیپوکامپ در دوران ابتدایی کودکی

یکی از ویژگیهای مشترک همه انسانها این است که آنها قسمتهای خاص زندگی ، که قبل از 3 یا 4 سالگی اتفاق افتاده است را به خاطر نمی آورند. بسیاری از دانشمندان علت این به اصطلاح “فراموشی ابتدایی” را عدم رشد در هیپوکامپ می دانند،، منطقه ای از مغز واقع در لوب گیجگاهی که برای رمزگذاری حافظه بسیار مهم است .

با این حال ، یک مطالعه جدید تصویربرداری از مغز توسط دانشمندان ییل نشان می دهد که نوزادان در سه ماهگی از هیپوکامپ برای شناسایی و یادگیری الگوها استفاده می کنند. این یافته ها در تاریخ 21 مه2021 در مجله Current Biology منتشر شد .

ترک-براون استاد روانشناسی در ییل و نویسنده ارشد مقاله گفت: “یک رمز و راز اساسی در مورد طبیعت انسان این است که ما تقریباً از زمان تولد تا اوایل کودکی چیزی به خاطر نمی آوریم ، با این وجود در این مدت اطلاعات بسیار مهمی را یاد می گیریم – زبان اول ما ، نحوه راه رفتن ، اشیا و غذاها و پیوندهای اجتماعی.”

برای این مطالعه جدید ، تیم ییل از فناوری جدید تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای ثبت فعالیت در هیپوکامپ در 17 نوزاد سه ماهه تا دو ساله استفاده کردند ، دو مجموعه تصویر روی صفحه به آنها ارائه شد. یک مجموعه از تصاویر به عنوان یک دنباله ساختاریافته حاوی الگوهای پنهانی ظاهر می شود که می توان آنها را آموخت. در تصویر دیگر ، تصاویر به ترتیب تصادفی ظاهر شدند که هیچ فرصتی برای یادگیری ایجاد نمی کردند. بعد از اینکه چندین بار این دو مجموعه تصویر به نوزادان نشان داده شد ، هیپوکامپ نسبت به مجموعه عکس تصادفی با شدت بیشتری به مجموعه تصویر ساختاری پاسخ داد.

چه اتفاقی افتاده است؟

ترک-براون گفت هرچند کودک همزمان با کسب تجربه در دنیا ، مغز شان به دنبال الگوهای کلی است که به آنها کمک می کند تا محیط اطراف را درک و پیش بینی کنند. حتی اگر مغز برای ذخیره دائمی هر تجربه فردی در مورد یک لحظه خاص در مکان و زمان مجهز نباشد ، این اتفاق می افتد – مشخصه اصلی آلزایمر بزرگسالان که حافظه اپیزودیک(رویدادی) از بین می رود.

این استراتژی منطقی است زیرا یادگیری دانش عمومی – مانند الگوهای اصواتی که کلمات را در یک زبان تشکیل می دهند – ممکن است برای کودک مهمتر از به یاد آوردن جزئیات خاص باشد ، مانند یک واقعه واحد که در آن یک کلمه خاص گفته شده است.

ترک-براون گفت ، اندازه هیپوکامپ در دو سال اول زندگی دو برابر می شود و در نهایت اتصالات لازم برای ذخیره سازی خاطرات اپیزودیک ایجاد می شود.

وی گفت: “با وقوع این تغییرات، ما در نهایت توانایی ذخیره خاطرات را پیدا می کنیم. اما تحقیقات ما نشان می دهد حتی اگر بعداً در زندگی قادر به یادآوری تجربیات ابتدایی دوران کودکی نباشیم ، با این وجود آنها به گونه ای ثبت می شوند که به ما امکان یادگیری از آنها را می دهد.”

کامرون الیس از ییل اولین نویسنده این تحقیق است و این تحقیق در رساله دکترای وی که به تازگی تکمیل و برنده جایزه شده است ، گنجانده شده است.

منبع: سایک نیوز